دوستان گرامی:

فرارسیدن جشن فرخنده روز نوروز و سال نو خورشیدی ۱۳۸۵ را به شما، خانواده و دوستان تان شادباش میگویم و تندرستی و سلامتی، بهروزی و پیروزی، نیکبختی و شادمانی درکار و زندگی پٌربار شخصی، اجتماعی و خانوادگی برای تان آرزو مینمایم.

نوروز را گرامی بداریم: بخاطر پیوند آن بازندگی مردم و به گذشته های پرافتخار تاریخی دور و دورتر پیشینان ما؛ به نشانه گشایش باب نوینی از زندگی؛ بعنوان آغازگر سال نو خورشیدی، ماه نو و فصل نو و نوید بخش بهار؛ بمثابه نماد شادمانی انسان وباروری و زایندگی زمین.

برپایی و بزرگداشت از این جشن بزرگ ملی را که بگونه ای با برخی از سنتهای پسندیده مذهبی نیز درآمیخته شده است، بعنوان میراث گرانبهای فرهنگی بازمانده از روزگاران پیشین، به نسلهای بعدی به امانت انتقال بدهیم.

بگذار، این جشن بزرگ مردمی و تاریخی، به پیروی از مردمان حوزه تمدنی نوروز، درمیان ما نیز برغم دوری از میهن درهرکجایی از جهان که هستیم، همچنان با شکوهمندی و فروزندگی برگزار گردد!

بگذار، نوروز الهام بخش نیروهای آزادیخواه و ترقیخواه درمبارزه بخاطر رهائی و آسودگی انسان زحمتکش از قید و بند استبداد و استثمار باشد، همانگونه که در اسطوره ای کهن در باره منشأ پیدایش نوروز آمده است: کاوه آهنگر درفش پیروزی را درنبردی سهمگین درپی غلبه بر ضحاک بیدادگر برافراشت و مردم به شکرانه آن جشن گرفتند، شادمانی کردند و آن روز را، نوروز، نام نهادند. با آنهم، برخی از پژوهشگران و سخنوران ریشه تاریخی جشن نوروز را به جمشید، شهریار سلسله پیشدادیها نسبت داده و آنرا «نوروز جمشیدی» گفته اند.

بگذار، از ابومسلم خراسانی، قافله سالار خراسانیان رزمجو ، آموخت که درپی مبارزه وی و عیاران و یارانش، ازجمله، نوروز رنگ وسیمای نوین اختیار کرد با درونمایه: آزادیخواهی در برابر استیلاگری و دادخواهی دربرابر بیدادگری. پس از آن، نوروز با برخی از سنتهای اسلامی پیوند خورد، رونقی تازه یافت و به جشن بزرگ و به عید ملی ساکنان خراسان باستان مبدل گردید.

بگذار، سنتها و آیینهای نوروزی، همانگونه که از گزند زمان و زیان کینه ورزان ستیزه جو و فرهنگ ستیز از هزاران سال بدینسو پایدار و استوار مانده است، هرچه درخشنده تر و پرکشش تر برپا گردد!

بگذار، نوروز به مثابه نماد غلبه روشنی بر تاریکی و برابری بر نابرابری، بعنوان خجسته جشن سنتی، فرهنگی و همگانی تمام مردم افغانستان زمینه های همبستگی و همسویی، همدلی و همکاری میان تمام ملیتها و اقوام گوناگون کشور را صرف نظر از تفاوتهای موجود زبانی، مذهبی و تباری، هرچه بیشتر فراهم آورد. بگذار سال نو برای مردم ستمدیده افغانستان همراه با صلح و آرامش باشد!

بگذار، نوروز با تمام ژرفا و پهنای آن، به مثابه پیش زمینه عینی و واقعی، موجبات نزدیکی هرچه بیشتر به لحاظ فرهنگی، سیاسی و اجتماعی میان کشورهای همجوار آسیای جنوبی و آسیای میانه را از آذربایجان و کردستان تا نیمقاره هند بوجود آورد. نوروز بعنوان مهمترین رویه مشترک بخاطر همبستگی و همسویی میان مردمان حوزه تمدنی و فرهنگی تاریخی شامل: افغانستان، ایران و تاجیکستان درگام نخست و سپس ازبکستان، قرغزستان، قزاقستان، ترکمنستان و آذربایجان، خدمت مینماید. بزرگداشت از نوروز دراین حوزه به شیوه های گوناگون، ولی کم و بیش مشابه باهم انجام میگیرد.

نوروز، این جشن بهاری، این جشن لاله سرخ را، گرامی بداریم!

دوستان محترم:

نوروز تان پرفروغ!

نوروز تان پیروز !

هرروز تان نوروز!

اندوه و افسردگی از شما دور و شادمانی و خوشبختی از آن شما باد!

سلطان علی کشتمند

لندن: آستانه نوروز سال ۱۳۸۵ خورشیدی